Thursday, June 17, 2010

Celtics or Lakers?

Today (June 18, 2010) is the Game 7 of NBA Finals between Boston Celtics and Los Angeles Lakers.





Everybody is raving about the game. Laman ng mga social networking sites ang mga shout outs ng mga fans.

Ok, to tell you honestly, I’m not a fan of NBA. But my problem is, these people who are pretending na fan sila ng NBA, na fan sila ng Lakers and Celtics. Come on, alam naman natin na hindi talaga sila fan. Most of them are girls pa. Grabe kung maka-post sa Facebook or Twitter ng mga cheers nila for their respective teams. I have these thoughts why they are pretending na they are a fan of this league.

First, NBA is a guy’s game. Now, ASTIG nga naman kapag isa kang girl tapos nanunuod ka pala ng isang larong pang-lalaki.

Second, dahil trending topic ang NBA Finals, gusto nilang maki-uso. Para nga naman hindi sila nahuhuli sa uso.

Lastly, uso ang pustahan that’s why they are cheering for their teams which I’m sure eh hindi naman nila talaga alam ang tungkol sa team na sinusuportahan nila.

Alam kong walang basagan ng trip. Kanya-kanyang opinion lang yan. Isa lang ang sasabihin ko, go on and pretend. This is just a game. Pero dyan natin masasalamin kung sino ba or ano ang TOTOO sa buhay at nararamdaman ng isang tao, specifically, IKAW.


***

Wednesday, June 9, 2010

When We Invaded Hundred Islands

More than two months naming pinaghandaan ang biggest outing ng batch.
We decided to invade Pangasinan naman, specifically the famous Hundred Islands.



Exciting kasi this is our first time na mag-out of town.
Cherrie and Lilia leaded the group: Cherrie as the organizer, si Lilia naman ang sagot sa venue and place kung saan kami titira.
Syempre tumulong din kami sa preparations.
Brainstorming, walang katapusang brainstorming.
Hassle, walang katapusang hassle.
Isabay mo pa ang pabago-bagong panahon.
Laman ng shout-out namin sa iba’t ibang social networking sites si Mr. Sun.

May 28, 2010, 8:00PM Trinoma ang meeting place.

Early birds ang mag-asawang Jerome and Cherryl.



Sumunod si Cherrie and Kish, then Jhec and Ryan.




Followed by Marlon and Chelsea tapos sina Lorna and Ghie.




Late dumating si manong driver that made us redefine the word “stress”.
“Stress” means Cherrie.
Im telling you, nagmukha talagang 50 years old si Cherrie that time.
After nth year, 10:00PM off to Pangasinan na.
Pag sakay pa lang ng van, picturan na agad.




Si Ghie ang sagot sa ingay.
Pero sandali lang sya nag-ingay, knock-out din agad.
Kahit ako, knock-out din kasi galing din akong trabaho.
Take note, Chelsea and I came from Taft Avenue pa.
Ooops!
I don’t have the reason pala para magreklamo because Jhec and Ryan came from ParaƱaque.
Mas malayo yun kung tutuusin.
Mahaba ang byahe.
Mahabang mahaba.
Bulacan.
Pampanga.
Tarlac.
Those three provinces ang dadaanan namin before we hit Pangasinan.
Stop over kami sa Lake Shore Petron Gasoline Station to meet Lilia, Ariel and ang pick-up nila dala-dala ang mga foams na gagamitin namin.
Patuloy na tumakbo an gaming sasakyan.
Napakaraming toll gates.
Memorable sa group ang term na Mangatarem (which I mistakenly called Mangangaterm) dahil sa urban legend story.
According to stories, kailangan daw bumusina sa mga tulay na madadaanan namin.
Nagkatakutan.
Sandaling nagkatakutan.
Sandali ring kaming tumigil dahil naiwanan naming sina Ariel and Lilia.
Dahil dun, kailangan namin silang balikan sa TUTAL. (referring to TOTAL Gas Station)
We arrived, at last sa staff house ni Ariel at exactly 3:30 AM.




Lilia served us Ginatang Totong with Coconut Milk.



Freshen up then tulugan na.
Hindi rin naman kami nakatulog dahil sa mga hirit na pick-up lines ni Ghie at sa dalawang pusa.
Dahil sa inis ko dun sa dalawang pusa, hinarangan ko ng dalawang silya yung pinto not knowing na pwede pa ring makadaan yung mga pusa sa ilalim nung silya.
Sabi nga ni Cherrie, lumevel yung pag-iisip ko sa pag-iisip nung pusa.
Wadahel!

6:00 AM, off to Palengke na kami (Cherrie, Cherryl, Ryan, Lilia, Ariel, Chelsea, Jhec, Ghie, Lorna and ako) when we woke up.




1000 ang budget.
Kailangan naming pagkasyahin yun for our food.




We’re done.
Jerome took the duty as the cook.
Galing magluto ni loko.
Chicken and pork adobo, sinigang na bangus, ensaladang mangga, maraming fruits, junk foods at marami pang iba.

9:30AM, head on to the island na kami.





Pinagbigyan ang grupo, akala namin.
Mainit ang panahon.
Then suddenly, pasakay na kami ng boat ng biglang bawiin sa amin ang pag-asang matagal naming hiningi. (lalim!)



Mahaba din ang tinakbo ng boat bago namin narating ang Quezon Island.
Maraming tao.
Pagbaba pa lang ng grupo, picturan na.



Punta kami sa bundok wherein may sirena daw.
Pumunta kami dun.
Slipperless kami nina Ghie, Kish and Cherrie.
Parusa yun to think na mabato yung inakyat namin not knowing na statue lang ng sirena yung pinuntahan namin.
Picturan ulit.
Bumaba din kami sa… basta dun…
Dun ako unang nasugatan.
Ako nga yata ang unang nasugatan sa grupo.



Before we hop in to the boat, picturan ulit.



Next island: Marcos Island.
As usual, picturan.
Umakyat kami dun sa mataas na bundok then Ariel and Jerome decided to jump to the water.
Mataas yung pinanggalingan nila.




After magpakitang-gilas, bumaba na din kami.
Then we experienced our first swim.
Masaya ang lahat.
Malungkot si Jhec dahil sa nangyari sa havaianas nya.
Hindi mainit, hindi naulan.
Tama lang.
Sakto lang.




Then we head on to Lopez Island to eat.
Sarap kumain.
Tumatagaktak ang pawis ng lahat habang kumakain.

After magkainan, nagsolo na ang magjo-jowa.




Iniisip naming mabisang pangpa-puti ang white sand kasi nga, white sya.
Dahil lowtide ng mga panahong yun, pumunta kami sa isang bato na sobrang daming corals.
Picturan ulit.
Dun din nabiktikma ng sea urchin si Ghie.
Dun na din namin inumpisahan mag-inom.
Food trip kami ng sineguelas.
Sarap.
Matagal din kaming tumigil dun.

Then we decided to invade other island naman: Governor’s Island where the Pinoy Big Brother House is located.
Picturan ulit sa Bahay ni Kuya.




Dahil hindi pa tapos ang tomahan, inom ulit.
Take note, si Ghie pala ang taga-tagay.



After Governor’s Island, we returned to Quezon Island.
Dun na namin tinapos ang araw namin.
Swim.
Swim.
Swim.
Nasugatan si Jhec.
Nawalan ng isang slipper si Ariel.
Minaster ni Cherrie and Kish and snorkling.
Nanghuli ng isda si Jerome and Cherryl.
Nagsolo si Lorna. (Damn monthly period).
Una ang pwet na bumagsak si Ghie.
Naka-inom ako ng maraming tubig-dagat.
Nag-get to know each other si Lilia and Chelsea.
Picturan ulit.




After couple of minutes, we decided to end the climax of the event.
Balik na sa laot.
Kanya-kanyang bitbit ng mga dala papunta sa sasakyan.
Lorna bought some souvenirs.
Pagbalik sa bahay, kanya-kanyang retouch na.
Kanya-kanyang shower.
Kanya-kanyang dinner.
Kanya-kanyang kwentuhan.
Kanya-kanyang diskarte si Jerome and driver kung paano tatanggalin ang sea urchin sa paa ni Ghie.
Kanya-kanyang eksena.
Kanya-kanyang pwesto sa pagtulog.
Kanya-kanya.
9:30PM, tulog na ang lahat.

Kinabukasan, uwian na.
Again, kanya-kanya ulit.
Kanyang-kanyang agawan sa sequence ng paliligo.
Kanya-kanyang ligo.
Kanya-kanyang breakfast.
Kanya-kanyang pagkuha ng mga sinampay dahil sa biglaang pagbuhos ng ulan.
Kanya-kanyang ayos ng gamit.
Kanya-kanyang kuha ng manggang pasalubong.



Pagkatapos ng maraming “kanya-kanya” at bago umalis, natumba pa ang jug ng tubig.
Kanya-kanya ulit.
Kanya-kanya kami nina Jhec and Ryan ng punas at mop ng natapon na tubig.




Hindi pa natapos ang kanya-kanya.
Kanya-kanyang bili ng pasalubong.
Longanisa.
Daing na Bangus.
Kakanin.
Dried pusit.
Tupig.
Bagoong.
That’s the time na nagpaalam na kami kay Lilia and Ariel.
We took our way na to Manila.
Tigil kami sa Jolibee to buy some food for lunch.
During our trip, ilang beses yatang umulan at umaraw.
Tapos, alis na ulit.
Uulitin ko, mahaba ang byahe.
Mahabang-mahaba.
Drop by sa isang gasoline station.
Juminggle.
Tumingin tingin habang nagpapahinga ang aming sasakyan.






After ng pahinga at walang katapusang picturan, umalis na din kami.
Sa pagod, hindi ko na alam kung anong oras na kami dumating sa Rob Galleria.
Pasok kami sa mall, dala-dala ang mala-bato sa bigat na mga bags namin.
Naghiwa-hiwalay na kami.
Si Chelsea, papuntang Makati.
Si Ryan and Jhec, papuntang ParaƱaque.
Ako, Cherrie, Cherryl, Kish, Jerome, Ghie and Lorna papuntang Cavite naman.
Isang text message from Cherrie ang tumapos sa gig ng grupo.
“Magpahinga” na daw kasi kami based sa message nya.
Tama sya, kailangan na naming magpahinga.
Sinunod ko sya.
Nagpahinga ako.
Masaya.
Masayang-masaya.

Cheers to Ghie, Cherrie, Lorna, Ryan, Cherryl, Marlon, Jhec, Lilia, Chelsea, Jerome, Ariel and Kish.


Until next gig.

***

Wednesday, June 2, 2010

I'll Get Back To You Soon

Dear my blogspot,

Gustong-gusto kitang i-update but I can't.

I'm so busy.

I'll get back to you soon.

Don't worry.

Ciao for now.

_Marlon

***