Huli na’to. Para sa’yo.

Sometimes, I browse your profile sa FB. Online stalking.

I even collected your text messages.

Kapag nababanggit ang pangalan mo or bigla kang napag-uusapan ng grupo, gumagandang bigla ang araw ko kapag ito’y pangit or mas lalo pa itong gumaganda kung ito’y maganda na.

Ganun ka sa akin.

Again, I hurriedly checked your profile sa FB. May newly uploaded pictures ka daw kasi. And then suddenly, gumuho ang mundo ko nung nakita ko ang hindi ko na dapat tiningnan. Nakakatuwa at nakaka-inis isipin na iba yung naramdaman kong pain. Para akong binasted after I courted you for almost 4 years. Feeling ko kasi ganoon eh, niligawan kita ng hindi mo alam. Kulang na lang sabihin ko sa sarili ko na, hindi dapat. Hindi ko dapat maramdaman yun kasi wala naman akong karapatan. Hindi naman talaga dapat eh. Makulit lang ako. Pinahihirapan ko lang ang sarili ko.

Bigla tuloy akong napa-tweet ng ganito: Seeing her with her "the one” made me wish to have a time machine.

Pero hindi pa din. Para saan yung time machine kung sya naman talaga ang gusto mo. Kung magkakasabay ba tayong pinanganak, ako ba at hindi sya ang kasama mo sa nagdaang Valentine’s Day? Bumababa na naman tuloy ang self-esteem ko, pero I’m not blaming you. I’m blaming myself.

Tinapon ko na ang three year-old Chokies cookies na binigay mo sa amin. Akala ko makakatulong yun. Pero hindi din pala.

Nag-confess ako sa dalawa kong kaibigan. Sinabi ko sa kanila ang naramdaman ako at nararamdaman ko pa din hanggang kahapon ng umaga. Inilabas ko lahat. Lahat lahat. During our conversation, lumabas talaga na ako ang may kasalanan. Ako ang dapat sisihin. Ako ang tanga. Ako ang nakakatawa. Ako ang corny. Ako lang.

Hindi naman naging tayo. Hindi ko nga binalak na maging tayo dahil sa sagradong kadahilanan. Hindi pwedeng maging tayo kasi nga sa kanya ka na. Pero ang hirap sa akin, considering those scenarios, hirap na hirap akong maglet-go, magmove-on at mamuhay ng matiwasay. Wala ka naman para makausap kita about dito. Malayo ka. Malayong-malayo. And I’m sure, kung pwede kitang kausapin tungkol dito, sasabihin mo lang din ang mga sinabi sa akin ng dalawa kong kaibigan. Let go. Move on.

Ok. Huli na’to. Para sa’yo. Mali, para sa akin pala. Magmu-move on na ko. Kasabay ng pagtugtog ng kantang “I love you, Goodbye” na kasalukuyang isinisigaw ng cellphone ng katabi ko, kakawala na ko sa’yo. Let go. Move on. Mamuhay ng matiwasay.

Para sa’yo.

Mali ulit, para sa akin pala ulit.

***